خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی،
به تأیید اکثر محققین و کارشناسان شعر و ادب،و برخی ادیبان
غربی نظیر گوته و جان پین و آندره ژید، بزرگترین شاعر
تاریخ شعر در جهان است[۱]. زادگاه و آرامگاه وی در شیراز است،
(۷۱۶ - ۷۹۲ هجری قمری) برابر با (۲۶/۱۳۲۵ - ۹۰/۱۳۸۹ میلادی)اشعار او بواسطه
ز صدای سخن عشق ندیدم خوش‌تر
یادگاری که در این گنبـد دوار بماند
معانی دقیق پنهان در درون غزل و تصویر سازی خیال انگیز
و پیوند عشق زمینی و عرفانی شهرت دارد.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
آن چيست كه آن را نخورد هرگز زن گر مـرد خورد قوي شود او را تن نرم است و لطيف است ولي در خوردن ... -
سر و پا نغمه سوز و گداز است سر و پا آتش عشق و نیاز است سر و پا ناله هستم و خاموش است به ظاهر خاموش و باطن به جوش است چون آتشی سر تا به پ... -
این چه شوریست که در دور قمر میبینم همه آفاق پر از فتنه و شر میبینم هرکسی روز بهی می طلبد از ایام علت آن است که هر روز بدتر میبینم اب...
No comments:
Post a Comment