فدای اشتباهی کـــــآرد او را گاهـــــــــگاه اینجا
مگر رَه گم کند کو را گـــــــذار افــــتد به ما یارب
فراوان کن گـــــــذارِ آن مَهِ گــــــم کرده راه اینجا
کُلَه جا ماندش این جا و نیامــــــد دیگرش از پِی
نیاید فی المثل آری ، گَرَش اُفــــــــتد کُلاه اینجا
نگویم جمله با من باش و تَرکِ کامکـــــــاران کن
چو هم شاهی و هم درویش گاه آنجاو گاه اینجا
هوای ماهِ خرگــــــاهی مکن ای کـــــلبه درویش
نگنجـــد موکــــبِ کیــــــوان شکوهِ پادشـاه اینجا
توئی آن نوسفر سالک که هرشب شاهدِ توفیق
چراغت پیش پا دارد که راه اینجـــا و چـــاه اینجا
بیا کـَـــــــــز دادخـــــــواهی آن دلِ نازک نرنجانم
کدورت را فرامُــــــش کــــــــرده با آئینـه آه اینجا
سفر مپسند هرگـز شهــــــــریار از مکتب حافظ
که سِیرِ معـــنوی اینجــــا و کُنجِ خانقـــــاه اینجا
شهریار
فراوان کن گـــــــذارِ آن مَهِ گــــــم کرده راه اینجا
کُلَه جا ماندش این جا و نیامــــــد دیگرش از پِی
نیاید فی المثل آری ، گَرَش اُفــــــــتد کُلاه اینجا
نگویم جمله با من باش و تَرکِ کامکـــــــاران کن
چو هم شاهی و هم درویش گاه آنجاو گاه اینجا
هوای ماهِ خرگــــــاهی مکن ای کـــــلبه درویش
نگنجـــد موکــــبِ کیــــــوان شکوهِ پادشـاه اینجا
توئی آن نوسفر سالک که هرشب شاهدِ توفیق
چراغت پیش پا دارد که راه اینجـــا و چـــاه اینجا
بیا کـَـــــــــز دادخـــــــواهی آن دلِ نازک نرنجانم
کدورت را فرامُــــــش کــــــــرده با آئینـه آه اینجا
سفر مپسند هرگـز شهــــــــریار از مکتب حافظ
که سِیرِ معـــنوی اینجــــا و کُنجِ خانقـــــاه اینجا
شهریار
No comments:
Post a Comment