رهی معیّری

یافتم روشندلی از گریه های نیمه شب
خاطری چون صبح دارم از صفای نیمه شب
شاهدِ معنی که دل سر گشته از سودای اوست
جلوه بر من کرد در خلوتسرای نیمه شب
در دل شب ، دامن دولت به دست آمد مرا
گنج گوهر یافتم از گریه های نیمه شب
دیگرم الفت به خورشید جهان افروز نیست
تا دل درد آشنا شد آشنای نیمه شب
نیمه شب با شاهدِ گلبن درآمیزد نسیم
بوی آغوش تو آید از هوای نیمه شب
نیست حالی در دل شاعر خیال انگیزتر
از سکوت خلوتِ اندیشه زای نیمه شب
با امید وصل ، از درد جدایی باک نیست
کاروان صبح آید از قفای نیمه شب
همچو شمع امشب بمان اندر کنارم تا سحر
تا سرایم قصّه ای از ماجرای نیمه شب
شعر از : رهی معیّری