مولانا جلال الدین بلخی رومی

چون نی به نوا آمد آن نغمه ي مستانه

رندی به طرب برخاست از گوشه ي میخانه

از ناله و ناي و نی و از وجد سماع وی

شد کار حریفان طی بی ساغر و پیمانه

چون مست حقیقت شد دمساز طریقت شد

و از ساز شریعت کرد بیرون رگ افسانه

از بلخ به روم آمد نی رومی و نی بلخی

ي از شهر جنون برخاست نی مست و نه دیوانه

هرکس به گمان خویش او را صفتی بخشید

یک سلسله دیوانه یک طالب فرزانه

چون نی به نوا آورد عالم به صدا آورد

زآن همدم عالم گشت با ناله ي مستانه

گیتی وطن او گشت هرچند که خوانندش

یک قوم ز ترکستان یک قوم ز فرغانه