شعرزیباوماندگارایرج میرزادرستایش مادر:
گویندمراچوزادماد/ر
پستان به دهان گرفتن آموخت
شب هابرگاهواره من/
بیدارنشست وخفتن آموخت
دستم بگرفت وپابه پابرد/
تا شیوه راه رفتن آموخت
یک حرف و دو حرف بر زبانم/
الفاظ نهادوگفتن آموخت
لبخند نهاد برلب من/
برغنچه ی گل شکفتن آموخت
پس هستی من ز هستی اوست /
تاهستم وهست دارمش دوست
No comments:
Post a Comment