عید آمد و ما باز جدا مانده چراییم
ره نیست مگر تا که ز بیره به ره آییم
گر دیده... بشوییم خِرَد را نه بشویند
گر نیک بجوییم بدانیم کجاییم
نان رفت وزمان رفت،مکان رفت وامان رفت
ما در پس ِ من من زدن ِ خویش به جاییم
حق چون طلبیدیم پر ِ عشق شکستند
زانروست که دیگر پر و بالی نگشاییم
زین مکتب ِ تزویر درین غمکده بنگر
دشمن چه سرا دارد و ما در چه سراییم
در بند شد این خانه چو بیگانه ستودیم
آزاد شود خانه چو دیگر نستاییم
کوهیست به زنجیر مگر تا که نشاید
کاین زادگه ِ خویش ز محبَس برهاییم
تک تک همه کاهیم به پُلواره ِ میهن
با هم چو بمانیم همه زیر بناییم
بر شانه ِ آذر نتوان مُهر ِ ریا زد
ما از همه نیرنگ ِ دوصد رنگ جداییم...
مسعود آذر
ره نیست مگر تا که ز بیره به ره آییم
گر دیده... بشوییم خِرَد را نه بشویند
گر نیک بجوییم بدانیم کجاییم
نان رفت وزمان رفت،مکان رفت وامان رفت
ما در پس ِ من من زدن ِ خویش به جاییم
حق چون طلبیدیم پر ِ عشق شکستند
زانروست که دیگر پر و بالی نگشاییم
زین مکتب ِ تزویر درین غمکده بنگر
دشمن چه سرا دارد و ما در چه سراییم
در بند شد این خانه چو بیگانه ستودیم
آزاد شود خانه چو دیگر نستاییم
کوهیست به زنجیر مگر تا که نشاید
کاین زادگه ِ خویش ز محبَس برهاییم
تک تک همه کاهیم به پُلواره ِ میهن
با هم چو بمانیم همه زیر بناییم
بر شانه ِ آذر نتوان مُهر ِ ریا زد
ما از همه نیرنگ ِ دوصد رنگ جداییم...
مسعود آذر
No comments:
Post a Comment