ﭘﺨﺘﻪ ﺍﯼ ﭼﻨﺪ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺰ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﺎﻣﯽ ﭼﻨﺪ
ﺻﻮﻓﯽ ﻭ ﮔﻮﺷﻪٔ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﻭ ﻧﮑﻮﻧﺎﻣﯽ ﻭ ﺯﺭﻕ
ﻣﺎ ﻭ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﺭﺩﯼ ﮐﺶ ﻭ ﺑﺪﻧﺎﻣﯽ ﭼﻨﺪ
ﺑﺎﺩﻩ ﭘﻴﺶ ﺁﺭ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﭼﻤﻦ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺷﺪ
ﻣﻄﺮﺑﯽ ﭼﻨﺪ ﻭ ﮔﻠﯽ ﭼﻨﺪ ﻭ ﮔﻞ ﺍﻧﺪﺍﻣﯽ ﭼﻨﺪ
ﭼﺸﻢ ﻭ ﻟﺐ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺁﻭﺭ ﭼﻮ ﺭﺳﺪ ﺑﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ
ﺗﺎ ﺑﻮﺩ ﻧﻘﻞ ﻣﺮﺍ ﺷﮑﺮ ﻭ ﺑﺎﺩﺍﻣﯽ ﭼﻨﺪ
ﺑﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻝ ﻣﺎ
ﺭﻧﺠﻪ ﺷﻮ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺑﻨﻪ ﮔﺎﻣﯽ ﭼﻨﺪ
ﺩﺭ ﺑﻬﺎﯼ ﻣﯽ ﮔﻠﮕﻮﻥ ﺍﮔﺮﺕ ﺯﺭ ﻧﺒﻮﺩ
ﺧﺮﻗﻪٔ ﻣﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﻭ ﮐﻦ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﺟﺎﻣﯽ ﭼﻨﺪ
ﺫﮐﺮ ﺳﺠﺎﺩﻩ ﻭ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ ﭼﻮ ﻋﺒﻴﺪ
ﻧﺸﻮﯼ ﺻﻴﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﺩﺍﻧﻪ ﺑﻨﻪ ﺩﺍﻣﯽ ﭼﻨﺪ
"عبيد زاکاني"
No comments:
Post a Comment