اگر چه رند و خراب و گـــــــــدای خانه به دوشم

.
اگر چه رند و خراب و گـــــــــدای خانه به دوشم
گدائی در عشقت به سلطنــــــــــــت نفروشم

اگر چه چهــــــــــره به پشت هـزار پرده بپوشی
توئی که چشمه نوشی من از تو چشـم نپوشم

چو دیگجوش فقیران بر آتشـــــــم من و جمعی
گرسنه غم عشقند و عاشقند به جوشـــــــــم

فلک خمیده نگاهـــش به من که با تن چون دوک
چگونه بار امانت نشـــــانده اند به دوشــــــــــم

چنان به خَمـــــــر و خمار تو خوابناکم و مدهـوش
که مشکل آورد آشــــــــوب رستخیز به هوشـم

صلای عشق به گوشم سروش داده به طفلــی
هنوز گوش به فرمان آن صـــــــــلای سروشــم

تو شهریار بیان از سکـــــــــــوت نیم شــب آموز
گمان مبـــــــر که گرَم لب تکان نخورد خموشــم

شهریار