هارون راعون

مرگ پایانِ سیاهی ست بیا خوش باشیم
زندگی فرصتِ آهی ست بیا خوش باشیم
لشکرِ غصه نشسته به کمینِ گهرت
خنده آغوشِ پناهی ست بیا خوش باشیم
سر ، که در معرکه ی دغدغه سالم باشد
هر طرف یک دو کلاهی ست بیا خوش باشیم
هر فقیری که نگیرد به سرش شالِ هوس
بی سپه همسرِ شاهی ست بیا خوش باشیم
تا تبسم قدمِ اولِ مهر است و گذشت
بغضِ پیوسته گناهی ست بیا خوش باشیم
گفته بودند که کوه هر چه بلند است و بزرگ
بر سرش بر شده راهی ست بیا خوش باشیم
تشنگی مسئله ای نیست چو همت جاریست
پشتِ این غمکده چاهی ست بیا خوش باشیم
.
.
 هارون راعون