صغیر اصفهانی

با ما مگو که دیــر کجا و حــرم کجاست

ما آب و گل پرست نئیم آن صنـم کجاست

هان بس مکن به طوف حرم ز آب وگل برآی

رو ز اهل دل بپرس که صاحب حرم کجاست

زنگ حدوث ز آینه ی دل کنی چو پاک

یابـی که جلــوه گاه جمــال قِـدم کجاست

دایم دمد به صور سرافیل عشـــق ، دم

خوابند عالمی همه ، بیــدار دَم کجاست

گردنــد تا کــه ثابــت و سیــار بنـده اش

در کوی عشق یک دل ثابت قدم کجاست

تا بیــش و کــم شونــد غــلام طبیعـتـش

وارسته ای ز کشمکش بیش وکم کجاست

حرفی شنیــــدم از دهـــن یـــارو یافتــم

خود مصدر حدیث وجود وعدم کجاست

دانی دهان شیشه چه گوید به گوش جام

گوید سراغ گیر ز مستان که جم کجاست

هر جا روم غمم به دل افزون شود صغیر

آنجا که دل رها شود از قید غم کجاست