آخـــر ای ماه تو همـــــــدرد منِ مسکینـــی

امشــب ای مــــــاه به درد دل من تسکینی
آخـــر ای ماه تو همـــــــدرد منِ مسکینـــی
کاهــــش جـــان تو من دارم و من می دانم
که تو از دوری خورشیـــد چـــــه ها میبینی

تو هم ای بادیه پیمــــــــای محبت چون من
سر راحـــــت ننهــــــادی به ســـــرِ بالینی
هر شب ازحسرت ماهی من و یک دامنِ اشک
تو هـــم ای دامــــــــنِ مهتـــــاب پر از پروینی
همه در چشمه مهتـاب غـــم از دل شویند
امشب ای مَه تو هـم از طالعِ من غمگینی
من مگر طالـــع خود در تو توانــــــــم دیدن
که توام آینــــــــه بخــــــت غبــــار آگینی
باغبان خـــــار ندامت به جگـر می شکــند
برو ای گل که سـزاوار همـــــــان گلچینی
نی محـــــزون مگـر از تربت فرهـــاد دمـید
که کند شکوه ز هجــــــران لــب شیرینی
تو چنین خـانه کَـن و دلشکن ای باد خـــزان
گر خــود انصـــــاف کنی مستحــق نفرینـی
کی براین کلبه طوفـــان زده سرخواهـــــی زد
ای پرستــــــــــــو که پیام آور فـــــــــروردینی
شهـــــریارا گر آئیــــــــــــــــن محـــــبت باشد
جـــــــاودان زی که به دنیــــای بهشـــت آئینی
شهریار