Thursday, December 10, 2015

دشنه در دیس


آه اگر آزادی سرودی مي خواند
کوچک
همچون گلوگاه پرنده ئي،
هيچ کجا ديواری فروريخته بر جای نمی ماند.

ساليان بسيار نمی بايست
دريافتن را
که هر ويرانه نشاني از غياب انسانی ست
که حضور انسان
آباداني ست.



هم چون زخمي
همه عُمر
خونابه چکنده
هم چون زخمي
همه عُمر
به دردی خشک تپنده،
به نعره ئي
چشم بر جهان گشوده
به نفرتي
از خود شونده،

غياب بزرگ چنين بود
سرگذشت ويرانه چنين بود.



آه اگر آزادی سرودی مي خواند
کوچک
کوچک تر حتا
از گلوگاهِ يکي پرنده!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
« ترانه یِ بزرگ ترین آرزو »
از دفترِ: دشنه در دیس

No comments:

Post a Comment