Friday, November 16, 2012

ضیا قاری زاده---- غلام همت والای بابه خارکشم


غلام همت والای بابه خارکشم
که خار غم کشد و منت خسان نکشد

ز صبح تا سر شب پای وی به رفتارست
عجب که آبله از دست او فغان نکشد

ز دشت تا سر بازار اشک آبله اش
خطی کشیده ز گوهر که کهکشان نکشد


ز بار خار ازان شانه اش نشد خالی

که بار منت دونان پی دو نان نکشد


رهین دوش خود و پای خارپوش خود است

ازانکه منت مرهم ز ناکسان نکشد


همیشه تکیه به بازوی خویشتن دارد

ز دستگیری بیگانه امتنان نکشد


عروس خوشگل مقصد کسی به دوش کشد

که نقد وقت ز کف مفت و رایگان نکشد

No comments:

Post a Comment