مولانا--- همه خفتند و من دلشده را خواب نبرد

همه خفتند و من دلشده را خواب نبرد
همه شب دیده ی من بر فلک استاره شمرد

خوابم از دیده چنان رفت که هرگز ناید
خواب من زهر فراق تو بنوشید و بمرد

چه شود گر ز ملاقات دوایی سازی؟
خسته‌ای را که دل و دیده به دست تو سپرد

گر شدم خاک ره عشق مرا خُرد مبین
آنک کوبد در وصل تو کجا باشد خُرد؟...

☼☼☼

بر سر آتش تو سوختم و دود نکرد
آب بر آتش تو ریختم و سود نکرد...