«پرواز کن»
از آسمان پر ستارۀ شبهای پر طپش خاطرات
تا مرز بی مرزی مرگ و زندگی
پرواز کن،پرواز کن
با عبور از کوچه باغ های خاکسترشده ازشعله های عشق
تا دشت های پر شقایق طوفان زده
پرواز کن،پرواز کن
از اوج واژه های باکرۀ خنیاگران عشق و سر مستی
تا دشت پر سوز و گداز عمر بر باد رفته
پرواز کن،پرواز کن
از مرثیه خوانی شلاقِ طوفانِ حسرت
تا چشمانِ بارانی مسخ شده در مرداب سکوت
پرواز کن،پرواز کن،پرواز کن.
No comments:
Post a Comment