Wednesday, February 8, 2012

تا نگردی پایمال منت امداد خلق


با دل آسوده از تشویش آب و نان برآ
همچوصحرا پای در دامن زخان‌ومان برآ
اضطرابی نیست در پرواز شبنم زین چمن
گرتوهم ازخود برون آیی به این عنوان برآ
اوج‌اقبال جهان راپایهٔ فرصت کجاست
گوسرشکی چند بر بام سر مژگان برآ
خاطرت گرجمع شداز هردوعالم فارغی
قطره‌واری چون‌گهر زین بحر بی‌پایان برآ
در جهان بی‌خبر شرم ازکه باید داشتن
دیدة بینا ندارد هیچکس‌، عریان برآ
اقتضای دور این محفل اگر فهمیده‌ای
چون فراموشی به‌گرد خاطر یاران برآ
کم ز یوسف نیستی ای قدر دان عافیت
چاه و زندان مغتنم‌گیر از صف اخوان برآ
دعوی فضل و هنر خواریست درابنای دهر
آبرو می‌خواهی اینجا اندکی نادان برآ
عالمی در امتحانگاه هوس تک می‌زند
گر نه‌ای قانع تو هم بیتاب ابن وآن برآ
تا نگردی پایمال منت امداد خلق
بی‌عرق‌گامی دوپیش از خجلت احسان برآ
از فسردن ننگ دارد جوهر تمکین مرد
چون‌کمان درخانه باش و برسر میدان برآ
هرکس‌اینجاقسمتش درخورداستعداداوست
قابل صد نعمتی از پرده چون دندان برآ
گر به شمشیرت برانند از ادبگاه نیاز
همچوخون از زخم بیدل بالب‌خندان برآ

1 comment:

  1. برادر محترم و قابل قدر جناب امان ویس عرض سلام و ادب دارم حضور عالیقدر شما. ازینکه مساعی بیش از حد در تأسیس این وبسایت ادبی عرفانی و فرهنگی بخرچ داده اید، خداوند متعال به یمن ارواح مقربین خود بخصوص حضرت رحمت للعالمین سرور کاینات محمد مصطفی پاداش هر دو جهانی را نصیب تان نماید. من بحیث یک برادر شماصرف جهت قدردانی از زحمات شما این متن کوتاه را نوشتم. موفق و کامگار و سرفراز دارین باشید. آمین
    داکتر امین از کانادا

    ReplyDelete