زبانم بسته ای یاران کجا شد همزبانی ها

زبانم بسته ای یاران کجا شد همزبانی ها
دریغا دست گرمی کو چه شد آن مهربانی ها

چه می جویی ره بستان تو ای بلبل که آخر شد
بهار گل فشانی ها صفای نغمه خوانی ها

عسل در جام کن ساقی که از مستان این مجلس
به جز تلخی نمی بینم چه شد شیرین زبانیها

گره از ابروان بر چین لبت را شهد یاران کن
به نخوت پیش ما منشین چه سود از سرگرانی ها

جهان سفله پرور با خردمندان نمی جوشد
فغان از دانش اندوزی دریغ از نکته دانی ها

گل آوردم ولی دشمن به چشمم خار می پاشد
چنین دادند نا مردم جزای گلفشانی ها

ز مهر روی فرزندان دلم خورشید باران شد
بود لبخند گل پاداش رنج باغبانی ها

جوانا میروی غافل کجا دانستی از مستی
که می تازد توانایی به سوی ناتوانی ها

ز پیر خسته در راهی بر آمد آه جانکاهی
که دور ما گذشت اما دریغا از جوانی ها

به دنیا هر چه دل بندی نداند رسم دلداری
سرانجام از تو جان خواهد به جرم جانفشانی ها

تو بر پشت زمین گر روی خوش بر خلق بنمایی
چو باران بر سرت بارد درود آسمانی ها

مهدی سهیلی