درین شعر حضرت مولانا
جلال الدین محمد بلخی از زادگاهش بلخ،
استانی در افغانستان یاد کرده و میفرماید:
سر ز کفن بر زن و مــــا را بگو
کز وطن خویش چــرا می روی؟
نی غلطم، عاریه بود این وطن
سوی وطنگاه بقــــــا می روی
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
آن چيست كه آن را نخورد هرگز زن گر مـرد خورد قوي شود او را تن نرم است و لطيف است ولي در خوردن ... -
این چه شوریست که در دور قمر میبینم همه آفاق پر از فتنه و شر میبینم هرکسی روز بهی می طلبد از ایام علت آن است که هر روز بدتر میبینم اب... -
سر و پا نغمه سوز و گداز است سر و پا آتش عشق و نیاز است سر و پا ناله هستم و خاموش است به ظاهر خاموش و باطن به جوش است چون آتشی سر تا به پ...
No comments:
Post a Comment