حافظ----درد عشقي کشيده‌ام که مپرس

درد عشقي کشيده‌ام که مپرس

زهر هجري چشيده‌ام که مپرس

گشته‌ام در جهان و آخر کار

دلبري برگزيده‌ام که مپرس

آن چنان در هواي خاک درش

مي‌رود آب ديده‌ام که مپرس

من به گوش خود از دهانش دوش

سخناني شنيده‌ام که مپرس

سوي من لب چه مي‌گزي که مگوي

لب لعلي گزيده‌ام که مپرس

بي تو در کلبه گدايي خويش

رنج‌هايي کشيده‌ام که مپرس

همچو حافظ غريب در ره عشق

به مقامي رسيده‌ام که مپرس