شهر خاموش من! آن روحِ بهارانت کو؟
شور و شیداییِ انبوهِ هزارانت کو؟
می خزد در رگ هر برگ تو خوناب خزان،
نکهت صبح دم و بوی بهارانت کو؟
کوی و بازار تو میدان سپاه دشمن ،
شیهه اسب و هیاهوی سوارانت کو؟
زیر سر، نیزه تاتار چه حالی داری؟
دل پولاد وشِ شیرِ شکارانت کو؟
سوت و کور است شب و میکده ها خاموشند،
نعره و عربده ی باده گسارانت کو؟
چهره ها درهم و دل ها همه بیگانه ز هم،
روز پیوند و صفای دل یارانت کو؟
آسمانت همه جا سقفِ یکی زندان است ،
روشنای سحرِ این شب تارانت کو ؟
شفیعی کدکنی
شور و شیداییِ انبوهِ هزارانت کو؟
می خزد در رگ هر برگ تو خوناب خزان،
نکهت صبح دم و بوی بهارانت کو؟
کوی و بازار تو میدان سپاه دشمن ،
شیهه اسب و هیاهوی سوارانت کو؟
زیر سر، نیزه تاتار چه حالی داری؟
دل پولاد وشِ شیرِ شکارانت کو؟
سوت و کور است شب و میکده ها خاموشند،
نعره و عربده ی باده گسارانت کو؟
چهره ها درهم و دل ها همه بیگانه ز هم،
روز پیوند و صفای دل یارانت کو؟
آسمانت همه جا سقفِ یکی زندان است ،
روشنای سحرِ این شب تارانت کو ؟
شفیعی کدکنی
No comments:
Post a Comment