شکفته شد گل حمرا وگشت بلبل مست                                                 صلای سرخوشی ای صوفیان  باده پرست
بیار باده که دربارگاه استغنا                         
                                        چه پاسبان وچه سلطان چه هوشیار و چه مست
مقام عیش میسر نمیشود بی رنج              
                                         بلی به حکم بلا بسته اند عهد الست
به هست ونیست مرنجان ضمیر وخوش می باش        
                                        که نیستیست سرانجام هر کمال که هست