رازق فا نی

گذ ر گا ه شقا یق
چه خجالت زده صبحی ؟
چه دروغین شفقی !
آ سمان دامن خو نین دارد
کس نداند که در آ ن آ بی دور
در پس پردة ا بر
بر سر نور فروشا ن چه بلا آ مده ا ست
کس به مهتا ب تجاوز کرده ،
یا که خورشید به ا نبوه شهیدا ن پیوست
*****
چه غم ا ندود فضایی؟!
چه مخنث فصلیست !
نه به منقا ر پرستو ز بهاران خبری
نه ز با را ن ا ثری
ا بر ها لکه ی بد نا می این فصل فلا کت با رند
مشک شا ن آ ب ندا رد
که به لب خشکی ا ین جنگل آ تش زده پا سخ گویند
*****
تک سوا ری ز دل دشت فرا می آ ید
باش تا پرسم ا ز ا و
که به خورشید چه آ سیب رسید ؟
با مداد ا ز چه نیا مد ؟
صبحت ای مرد بخیر !
از کجا می آ یی ؟
خبر ا ز روز ندا ری ؟
*****
هه ! ؟
روز را پرسیدی ؟
چقد ر بی خبری !
سا لها شد که درین شهر شب است
تو کجا خوا ب بُدی ؟
حملة را هزنا ن یا د ت نیست ؟
که به همد ستی چند تا نا مرد
هر کجا روزنة را د ید ند
که ا ز آ ن نور تصور می رفت
همه را بر بستند
و به هر خا نه که قند یل فروزا نی بود
همه را بشکستند
و ا ز آ ن روز به بعد
شهر در ظلمت جا وید نشست
با ل خورشید شکست
و د گر روز نیا مد
*****
خیل خفا ش
هما ن لحظه که بر شهر هجوم آ ورد ند
جغد ها را سر منبر بر د ند
حکم ا عدا م قنا ری ها را
همه فتو ا دا د ند
و به شب
نامه نو شتند
که جا وید بما ن
ـ ما هوا دا ر تو ییم ـ
و ا ز آ ن لحظه به بعد
هر کجا جر قة نوری به نظر می آ مد
شب پرستان به لگد کو بید ند
*****
ا ز شفا فیت با را ن بد شا ن می آ مد
زهر در آ ب زد ند
و چه معصو ما نه
ما هیا ن در هرم حوضچه ها پو سید ند
*****
گر ازین د شت سفر می کر دی
به چپ و را ست نه پیچی
که وقیحا نه سرت می تا زند
هر قد م د ز د ا ن ا ند
رو برو گر بر وی
کوره را هیست ،
که تا خا نة خورشید ترا خوا هد برد
سر راهت ز گذر گاه شقا یق گذ ری کن
عرض تعظیم مرا خد مت شمشا د ببر !
به پتو نی برسا ن پیغا مم
بید مجنون شده را ا ز من گوی
که ازین وا دی خا کستر و خون
تا شما دور شد ید
هیچ کس نا م بها ران نبرد
با د ا ز کورة با روت فرا می خیزد
بر لبش آ تش و دود است
*****
را ستی با ش
که پیغا م بزرگی دا رم :
تا هنوز ا ز دل خا ک
ریشة گل بته ها گم نشد ه
با غ وقتی که در آ تش می سو خت
نو نها لی چه دلا ور می خوا ند
سوختن مر حلة د یگر ی ا ز رویش ما ست
با ید ا ز سر رو ئید ........

رازق فا نی