آن بت
که دل مرا فرا چنگ
آورد
شد مست
و سوی رفتن آهنگ آورد
گفتم: مستی، مرو، سر جنگ آورد
گفتم: مستی، مرو، سر جنگ آورد
چون گل
بدرید جامه و رنگ
آورد
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
آن چيست كه آن را نخورد هرگز زن گر مـرد خورد قوي شود او را تن نرم است و لطيف است ولي در خوردن ... -
این چه شوریست که در دور قمر میبینم همه آفاق پر از فتنه و شر میبینم هرکسی روز بهی می طلبد از ایام علت آن است که هر روز بدتر میبینم اب... -
سر و پا نغمه سوز و گداز است سر و پا آتش عشق و نیاز است سر و پا ناله هستم و خاموش است به ظاهر خاموش و باطن به جوش است چون آتشی سر تا به پ...
No comments:
Post a Comment